Dzieła związane z tagiem: śmierć
Martwa sarna w maju
Sen ognia, świat podzielony na popiół i wiatr. Most nigdy nie odbija się w wodzie. Człowiek w drugim dostrzeże tyle, ile zdoła ukryć przed sobą. Pierwszy raz od gówniarza, znowu odczuwam ten smak najpierw w ustach, dopiero potem z siebie....
Czytaj dalej >>
Ruska klasyka
Słowo wstępne Z ruską klasyką zetknąłem się po raz pierwszy pięć lat temu. Wtedy jeszcze nikt nie podejrzewał, że będzie o niej tak głośno. Koleżanka z pracy, która wówczas wykładała język i literaturę rosyjską na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie, opowiedziała...
Czytaj dalej >>
«Бабка и ду́хи» из сборника «Грохов»
Моя бабка жила в Подлясье. Хата стояла не в деревне. Это называли «выселками» — свободно раскиданные дворы, отделенные друг от друга осиновыми рощами и шпалерами старых остроконечных тополей. Дом был окружен садом. Летом, в разгар дня, здесь царила прохлада. Яблони...
Czytaj dalej >>
Medzimorie
Konečná A ja mám Slovensko rád. Orieškovi vždy vravievam: hovor si, čo chceš, ale ja mám Slovensko rád. „A Slovensko ťa má v riti,“ odpovedá Oriešek a asi má pravdu. Prešli sme cez poľsko-slovenskú hranicu pri Koniecznej a zaparkovali sme. Nebolo celkom zrejmé, čo...
Czytaj dalej >>
cilvēks četrstāvīgais
(ieskaitot pagrabu un bēniņus) līdz pusei ar oglēm piebērtā ķermeņa pagrabā viņš stāv pie sienas (līdzās ventilācijas šahtai) un klausās kā žāvējas veļa trīs stāvus augstāk viņa elpas korē ir dūmi © Copyright for the Latvian translation by Marians...
Czytaj dalej >>
człowiek czteropiętrowy
(licząc piwnicę i strych) w piwnicy ciała do połowy wypełnionej węglem stoi przy ścianie (tam gdzie pion wentylacyjny) i nasłuchuje bielizny która suszy się trzy piętra wyżej na czubku jego oddechu jest dym z tomu Sztuka przekładu (2018, Forma, Szczecin)
Czytaj dalej >>
Międzymorze
Konieczna A ja lubię Słowację. Zawsze to mówię Orieškowi: gadaj, co chcesz, a ja lubię Słowację. – A Słowacja ma to w dupie – mówi Oriešek i pewnie ma rację. Przejechaliśmy granicę polsko-słowacką pod Konieczną i zjechaliśmy na parking. Nie...
Czytaj dalej >>
Resztka dogorywającego światła
Schowałem się przed deszczem Pod okapem witryny koła łowieckiego. Za szybą dwóch staruszków Grało w szachy pod porożem Niby pod upiorną jarzeniówką. Królowie i królowe, Przed chwilą wyjęci z sarkofagu, Cierpliwie czekali na ludzki dotyk. Z mojego punktu widzenia Partia...
Czytaj dalej >>
Išėjęs
– Padėkite. Aš keliauju toli. – Štai jūsų bilietas į viršų. Tik paspauskit mygtuką. Kilsit ne pirmąja klase, gali kratyti. – Nuvykę ieškokit automobilių aikštelės šalia maldos namų, užtruksit kelias dienas, kol rasit. Ten jūsų lauks Šv. Tomas. Pabaksnos žaizdas,...
Czytaj dalej >>
Cerebro
Sasza powiedziała mi wtedy, że bardzo boi się życia po śmierci, a dokładniej jego nieokreśloności. Najlepiej, jakby było spokojne i pozbawione fabuły. Właśnie tak powiedziała: „Żadnych fabuł”. Chciała czy to ciepłego morza, czy ciemnego ekranu, a może bezgłośnego majowego pola...
Czytaj dalej >>
Ono malo bezubog svetla
Sklonio sam se od kiše Kraj izloga Lovačkog društva. Dva starca unutra igrali su šah Pod suvom rogatom lobanjom, Kao pod skeletnom svetiljkom. Mirno su na ljudski dodir Čekali kraljice i kraljevi, Upravo dignuti iz sarkofaga. Ali gledano s mog...
Czytaj dalej >>