Dzieła związane z tagiem: utrata

27.08.2021 Fiodor Sołogub

Жуткая колыбельная

Не болтай о том, что знаешь, Темных тайн не выдавай. Если в ссоре угрожаешь, Я пошлю тебя бай-бай. Милый мальчик, успокою Болтовню твою И уста тебе закрою. Баюшки-баю. Чем и как живет воровка, Знает мальчик, – ну так что ж!...
Czytaj dalej >>
27.04.2021 Fiodor Sołogub

Koszmarna kołysanka

Trzymaj język za zębami O sekretach mrocznych milcz W kłótni nie strasz mnie groźbami Bo pomogę zasnąć ci Uciszając gadaninę Usta zamknę, ćśś Prosto w luli laj popłyniesz Baju baj, już śpij Z czego żyje rzezimieszek Każdy chłopczyk wie, i...
Czytaj dalej >>
12.10.2020 Michaił Jelizarow

Земля (фрагмент)

В ту ночь я не выключал свет и разглядел Алину. Хоть и наспех, но пролистал тот жутковатый комикс, в который она, повинуясь какой-то бесноватой, болезненной прихоти, превратила своё тело. От паха через весь живот тянулся прозекторский шов – искусная, реалистично выполненная татуировка, имитирующая грубоватые, размашистые...
Czytaj dalej >>
12.10.2020 Michaił Jelizarow

Ziemia (fragment)

Tej nocy nie wyłączałem światła i dokładnie obejrzałem Alinę. Przekartkowałem, co prawda pośpiesznie, ten groteskowy komiks, w który, posłuszna jakiejś szatańskiej, chorobliwej fantazji, zamieniła swoje ciało. Od pachwiny przez cały brzuch ciągnął się autopsyjny szew – realistyczny, misternie wykonany tatuaż,...
Czytaj dalej >>
13.08.2020 Grigorij Kanowicz

Nie ma raju dla niewolników

I. Śniło mu się, że jest kobietą – i to nie taką sobie zwyczajną kobietą, a staruchą, i to nie taką sobie zwyczajną staruchą, a zgrzybiałą Żydówką o małej ptasiej główce, w cudacznej, nastroszonej niczym jeż peruce, długiej, spranej sukience...
Czytaj dalej >>
13.07.2020 Grigorij Kanowicz

И нет рабам рая (фрагмент)

I. Ему снилось, будто он женщина и не просто женщина, а старуха, и не просто старуха, а дряхлая еврейка в нелепом, топорщившемся ежовыми иголками и покрывавшем ее крохотную птичью голову, парике, в длинном, застиранном до дыр, ситцевом платье, в тупоносых,...
Czytaj dalej >>
22.03.2020 Antanas A. Jonynas

Elgetos kapas

Kadai turtingas giminė užrašė man šitą debesuotą dangų ir šis dangus dabar po lašą laša ant mano prie širdies sudėtų rankų ant šito žalio kauburėlio laša aš neliūdnai mąstau apie jaunystę kada išmokau ir prarast ir klysti nors šito mokslo...
Czytaj dalej >>
07.08.2019 Māris Salējs

*** [są małe i czekają na niebo]

* * * są małe i czekają na niebo ale niebo nie nadchodzi ciemnieją już nie czekają i tak nie nadchodzi w końcu ich nie ma rzeczy są jak dawniej takie niebo że nie sposób uciec październikowa orkiestra czerwieni zdmuchuje...
Czytaj dalej >>
12.07.2019 Māris Salējs

*** [viņi ir mazi un gaida debesis]

viņi ir mazi un gaida debesis debesis nenāk viņi satumst un vairs negaida vienalga nenāk beigu beigās viņu nemaz nav un tad viss kā senāk debesis tādas ka nav kur dēties sarkans oktobra orķestris nopūš visu no kokiem zemē un...
Czytaj dalej >>