Dzieła związane z tagiem: uzależnienie

31.08.2019 Andrij Bondar

Церебро

Саша тоді мені сказала, що дуже боїться потойбічного життя, точніше, його невизначеності. І що найкраще, аби воно було спокійним і без жодних сюжетів. Вона так і сказала: «Щоби без сюжетів». Їй хотілося то теплого моря, то темного екрана, то безгомінного...
Czytaj dalej >>
06.08.2019 Artem Czapaj

Náplava

Jste všichni ztracená generace. Gertruda Steinová Ernestu Hemingwayovi DÍL PRVNÍ 1 Jura Tkačuk přece jen postavil šálek čaje na stůl a přistoupil k oknu, aby se podíval, co se to venku děje. Do okna v kuchyni svítilo březnové slunce. Jura...
Czytaj dalej >>
05.08.2019 Andrij Bondar

Menel

Ludzkie wybory nigdy nie są banalne. Właściwie sama zasada zawsze jest prosta: człowiek z kilku możliwości wybiera jedną, albo najpierw jedną, a potem drugą, a potem trzecią. Dramat rozpoczyna się w momencie podejmowania decyzji. Z jednej strony – wszystko jest...
Czytaj dalej >>
02.08.2019 Andrij Bondar

Менель

Ситуація людського вибору ніколи не буває банальною. Тобто структурно вона завжди проста: з кількох можливостей людина вибирає одну або почергово вибирає то одне, то друге, то третє. Людська драма народжується у процесі прийняття рішення. А отже, з одного боку, все...
Czytaj dalej >>
01.08.2019 Miłosz Waligórski

da capo

Kungs un kundze (“kaimiņ, “kaimiņien”) lēnām, ritmiskām kustībām, pēdējiem spēkiem rāpās, nepārmijot ne vārda, ieturot pieklājīgu distanci, kuru tikai virsotnē, iespējams, bezspēkā apjaušot lavīnas nenovēršamību – pēkšņi saīsināja viņas zvaigāšana: “Jā, izdrāz, jākli, izdrāz mani, plancku!” – zilbi pa zilbei...
Czytaj dalej >>
01.08.2019 Miłosz Waligórski

da capo

Pan i pani („sąsiedzie”, „sąsiadko”) rozkołysani w rytmicznym, monotonnym ruchu mozolnie wspinali się bez słowa, zachowując do siebie grzecznościowy dystans, który dopiero u szczytu – być może z bezsilności wobec zbliżającej się lawiny – nagle skróciło jej plugawe rżenie: „Tak,...
Czytaj dalej >>
16.07.2019 Andrij Bondar

Cerebro

Sasza powiedziała mi wtedy, że bardzo boi się życia po śmierci, a dokładniej jego nieokreśloności. Najlepiej, jakby było spokojne i pozbawione fabuły. Właśnie tak powiedziała: „Żadnych fabuł”. Chciała czy to ciepłego morza, czy ciemnego ekranu, a może bezgłośnego majowego pola...
Czytaj dalej >>
08.07.2019 Artem Czapaj

Понаїхали

Усi ви — загублене поколiння. Гертруда Стайн — Ернесту Хемiнгуею ЧАСТИНА ПЕРША 1 Юра Ткачук усе-таки поставив чашку з чаєм на стiл i встав до вiкна глянути, що вiдбувається надворi. У вiкно кухнi свiтило березневе сонце. Юра мружив очi. Сьогоднi...
Czytaj dalej >>