Miłosz Waligórski

English and Serbian below

Miłosz Waligórski (1981) – slawista i hungarysta. Mieszka i pracuje w Nowym Sadzie. Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2015) i Bydgoskiej Nagrody Literackiej „Strzała Łuczniczki” (2018). Przełożył Poświęcenie hetmana Lajosa Grendela (2014), Doniesienia z krainy ciemności Dževada Karahasana (2014), Entropię Maroša Krajňaka (2015), Drugi pocałunek Gity Danon Miljenka Jergovicia (2016), Dzwony Einsteina Lajosa Grendela (2016), Jarmarcznego kuglarza Jeleny Lengold (2016), Programy w labiryncie Istvána Keménya (2017), Życie w cztery tygodnie Lajosa Grendela (2018) oraz (razem z Izą Zając) prozę Víťa Staviarskiego Kiwader i inne opowieści (2011) i powieść Danieli Kapitáňovej Samka Tale księga o cmentarzu (2015). Autor przekładów z nowej liryki serbskiej zamieszczonych w antologii Serce i krew (2015). Wydał tomy wierszy: 36 sposobów na pustkę (2012), 32 ślady ku (2015), Długopis (2017), Sztuka przekładu (2018) i Ziele i zoo (2019, razem z Anną Waligórską) – i zbiory opowiadań: Kto to widział (2016) i Małe prozy (2016, razem z Anną Waligórską).

Miłosz Waligórski (born in 1981) – is a Slavist and Hungarist who lives and works in Novi Sad. He is a laureate of Adam Włodek Award (2015), and Bydgoszcz Literary Prize 'Archer’s Arrow’ (Strzała Łuczniczki, 2018). He translated into Polish books of Lajos Grendel (2014), Dževad Karahasan (2014), Maroš Krajňak (2015), Miljenko Jergovic (2016), Jelena Lengold (2016), Istvána Kemény (2017) and (together with Iza Zając)  Víť Staviarski’s prose (2011), Daniela Kapitáňova (2015). He is also an author of translations of new Serbian poetry in the anthology Serce i krew (2015).

He published five books of poetry:  36 sposobów na pustkę (2012), 32 ślady ku (2015), Długopis (2017), Sztuka przekładu (2018) and Ziele i zoo (2019, together with Anna Waligórska) and two books of short novels: Kto to widział (2016) and  Małe prozy (2016, together with Anna Waligórska).

Milošs Vaļigurskis (dz. 1981. Bidgoščā) – slāvu un ungāru literatūras speciālists. Dzīvo un strādā Novijsadā. Adama Vlodkas (2015) un Bidgoščas literatūras balvas „Strzała Łuczniczki” (Strēlnieces bulta, 2018) lauretāts. Tulko no ungāru, slovāku un serbhorvātu valodām. Daudzi oriģinālprozas un dzejas darbi publicēti literāros izdevumos. Miloša Vaļigurska dzeja ir publicēta slovēņu, rusīnu, lietuviešu un nu jau arī latviešu valodā. Viņa tulkojumā publicētas vairāk nekā desmit grāmatas, izdotas piecas oriģināldzejas grāmatas: 36 sposobów na pustkę (36 tukšuma veidi, 2012), 32 ślady ku (32 pēdas uz, 2015), Długopis (Pildspalva, 2017), Sztuka przekładu (Tulkošanas māksla, 2018) i Ziele i zoo (Zāles un zoo, 2019, razem z Anną Waligórską) – un divi stāstu krājumi: Kto to widział (Kurš to redzēja, 2016) un Małe prozy (Mazā proza, 2016, kopā ar Annu Vaļigursku).

Translations

17.10.2020 Ana Ristović

Żelazkiem za linię

Płócienna chusteczka w kratkę, bardzo stara, nieoczekiwanie znalazła się wśród wypranych rzeczy, nie wymaga jednak szczególnego traktowania,   wystarczy, że żelazko będzie ostrożne, że wygładzi kanty, które pamiętają, że na tych polach łzy przegrały w szachy z jesiennym katarem.  ...
Read on >>
07.10.2020 Māris Salējs

* * * [Co ulepisz z chmur, muzyko?]

Co ulepisz z chmur, muzyko? Dzieciństwo. Nie starczy ci surowca. Daj mi tylko zapach. I – czym pachną chmury? Kurzem, ciepłym deszczem. Pokojem, w którym już raz byłeś. (Deszcz puszcza się chmur i spada).   Ilustracja Anny Waligórskiej, 30/30 cm,...
Read on >>
25.09.2020 Ana Ristović

ID

Pośród zimowego dnia w tłocznym autobusie linii tej a tej ktoś kradnie ci portfel, wraz z nim dowód osobisty. I co dalej? Nic. Dni upływają   na patrzeniu przez okno, wyobrażasz sobie, jak śnieg zasypuje twój PESEL, zdjęcie, odcisk palca;...
Read on >>
25.09.2020 Ana Ristović

Złote śmieci

Tej nocy runie na nas rój spadających gwiazd, posypie się złoty deszcz (następny za czterdzieści lat).   A czy wiesz, że wszystko, co bierzesz dziś za piękno, co zachwyca cię na pogodnym niebie, to w gruncie rzeczy odpadki z kosmosu,...
Read on >>
25.03.2020 Ana Ristović

Prolećna

Tri starice u tišini jedu sladoled kapri na klupi ispred novog kafića dok gledaju radnike kako razmotavaju rolne tepiha sa pravom engleskom travom   A onda, nakon pojedenog sladoleda zure u štapiće na kojima je nacrtana kućica, auto i evro,...
Read on >>
25.01.2020 Ana Ristović

Zlatni otpad

Noćas će pasti na hiljade zvezda padalica prosuće se nad nama zlatna kiša jednom u četrdeset godina   A znaš li da je ono što vidiš kao lepotu i čemu se diviš sad na vedrom nebu u stvari samo meteorski...
Read on >>
07.01.2020 Māris Salējs

*** [nie mogę tego zgłębić]

* * * nie mogę tego zgłębić nie mogę stanąć i zacząć od nowa pewnie przyjdzie mi zapłacić za to życiem sobą. sięgam po owoc moja dłoń przejrzysta że aż strach dlatego biorę owoc który spadł dlatego biorę owoc który...
Read on >>
07.01.2020 Māris Salējs

*** [es nespēju tajā visā iedziļināties]

*** es nespēju tajā visā iedziļināties es nespēju tajā vietā beigties un sākties man par to visu maksāt var nākties ar dzīvi un sevi. pret augli paceļu roku tā ir tik caurspīdīga ka nobīstos tādēļ uzlasu augļus kritušos tādēļ uzlasu...
Read on >>
25.09.2019 Ana Ristović

Peglom preko crte

Jedna prastara karirana platnena maramica iznebuha zalutala među oprani veš ne zahteva od pegle baš ništa posebno.   Osim da se vrhom pažljivo, nežno kreće po njenim poljima kao po šahovskoj tabli koja pamti gde je nekoliko suza davno izgubilo...
Read on >>
25.09.2019 Ana Ristović

Wiersz wiosenny

Trzy staruszki jedzą lody Capri w ciszy na ławce przed nową kawiarnią i patrzą, jak robotnicy rozwijają dywan z prawdziwą angielską trawą.   Później przez chwilę przyglądają się patyczkom, z domkiem, autem i symbolem euro, oblizują się, rzucają je w...
Read on >>
25.09.2019 Ana Ristović

ID

Usred zimskog dana neko ti ukrade novčanik u prepunom autobusu na liniji toj i toj, s njim i ličnu kartu. I, šta sad? Ama baš ništa. Provodiš dane   gledajući kroz prozor i zamišljajući kako sneg veje po tvom matičnom...
Read on >>
14.09.2019 Dejan Aleksić

Noć i Danska

Volim male uređene države Koje u sebi imaju nešto dansko I gde trulo može biti samo voće, Ako već nije na platnu Obešenom o zid svetlog salona Gde mala Lerke češlja lutku. Ipak, sreća nas ponekad sačeka Na mestima odakle...
Read on >>
16.08.2019 Dejan Aleksić

Mali sentymentalni ogled o metli

Metle se rađaju kao starice. Čim dođu na svet, imaju da šapnu Nešto mudro i za opšte dobro. Epski tihuju u svojim ćoškovima Gde se svetlost odmara od velikih dela – Ta patrijarhalna svetlost domova Zanavek izgubljenih u epohama. Ne...
Read on >>
07.08.2019 Māris Salējs

*** [są małe i czekają na niebo]

* * * są małe i czekają na niebo ale niebo nie nadchodzi ciemnieją już nie czekają i tak nie nadchodzi w końcu ich nie ma rzeczy są jak dawniej takie niebo że nie sposób uciec październikowa orkiestra czerwieni zdmuchuje...
Read on >>
19.07.2019 Dejan Aleksić

Resztka dogorywającego światła

Schowałem się przed deszczem Pod okapem witryny koła łowieckiego. Za szybą dwóch staruszków Grało w szachy pod porożem Niby pod upiorną jarzeniówką. Królowie i królowe, Przed chwilą wyjęci z sarkofagu, Cierpliwie czekali na ludzki dotyk. Z mojego punktu widzenia Partia...
Read on >>