Kasia Ioffe

Białoruska poetka, członkini PEN-Club Białorusi. Urodziła się 2 czerwca 1995 roku w Mińsku.

Publikowała w Białorusi pod nazwiskami Kaciaryna Głuchowskaja, Kasia Kawalionak-Głuchowskaja, Kasia Ioffe. Autorka tomików poezji: Biały lew (2011), Kiedy drzewa rosną z głowy (2013). Tłumaczy z polskiego, rosyjskiego, białoruskiego, zdarzają się tłumaczenia z niemieckiego oraz jidysz.

Finalistka konkursów poetyckich im. Łarysy Geniusz (2009), im. Czesława Miłosza (2011), państwowego konkursu białoruskiej literatury młodzieżowej (2011, nominacja w kategorii Dziedzictwo duchowe) i młodzieżowego konkursu literackiego Bramamar w kategoriach proza i poezja (2014), laureatka dorocznej nagrody literackiej  Złoty apostrof (2020) za najlepszy debiut.

Wiersze zostały przetłumaczone na język rosyjski, angielski, polski, bułgarski, serbski i ukraiński, publikowane w czasopismach literackich i w zbiorach poezji Ptaki lekkich obyczajów, Mińsk, 2011; To oni a to my, Moskwa, 2021; W języku ciszy, Moskwa, 2021. Na podstawie wierszy Ioffe powstały również utwory muzyczne.

Mieszka w Krakowie, studiuje Krytykę literacką oraz Judaistykę na UJ. Współpracuje z Wielokulturowym Centrum w Krakowie, Queerowym Centrum Kultury, Krakowską Szkołą Poezji im. Aleksandra Fredry, Identity and Law, European Solidarity Corps, Edukacyjną Fundacją Nausika oraz innymi.

Z zawodu jest psychologiem klinicznym ze specjalizacją w arteterapii, posiada też specjalizacje nauczycielki jogi rehabilitacyjnej. Wykształcenie uzyskała w Białorusi, Bułgarii, Ukrainie, USA, Indiach. W Białorusi pracowała w państwowym rehabilitacyjnym szpitalu dziecięcym oraz w domu klubowym zajmującym się rehabilitacją i socjalizacją dorosłych ludzi cierpiących na przewlekłe ciężkie choroby psychiczne.

 

Кася Іофе (раней Кацярына Глухоўская, нар. 2 чэрвеня 1995 г., Мінск).

Сяброўка PEN-Club Беларусі. Аўтарка паэтычных кніг «Белы леў» (2011) і «Калі дрэвы растуць з галавы» (2013). Вершы перакладзеныя на іншыя мовы, апублікаваныя ў літаратурных часопісах «Маладосць», «Верасень», «Дзеяслоў», альманаху «ДВОЕТОЧИЕ : נקודתיים», на паэтычных парталах polutona.ru, pisarze.pl, у зборніках «Птушкі лёгкіх паводзінаў», Мінск, 2011; «Вот они, а вот мы», Масква, 2021; «На языке тишины», Масква, 2021. Раннія вершы ўзятыя на песні гуртоў «S°unduk» («Зоркі», «Давай смяяцца»), «Адарвірог» («Харэя»), «Апоўначы» («Сябар мой»), «Isna Trio» («Па беразе»), «Агатка» (цыкл «Разьмінкі»). Фіналістка паэтычных конкурсаў ім. Ларысы Геніюш (2009), ім. Чэслава Мілаша (2011), «Брамамар» (2014). Творчасць адзначаная ўзнагародай «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў» (2020).

Сярод іншага:

  • Перакладае з польскай, рускай, беларускай моў, здараюцца пераклады з нямецкай і ідыш. Удзельнічала ў міжнароднай перакладчыцкай творчай праграме Rozstaje.art (Гараец, 2021).

  • Актывістка таварыства «Беларусы ў Кракаве», арганізатарка культурных мерапрыемстваў і паэтычных спатканняў ад European Solidarity Corps i навуковай фундацыі Nausika.

  • Вядзе заняткі з арт-тэрапіі. На валанцёрскіх асновах праводзіць анлайн-кансультацыі для ахвяр гвалту ў Беларусі. Дапамагае мінскаму клубнаму дому Open Soul па рэабілітацыі людзей з цяжкімі хранічнымі псіхічнымі разладамі.

  • Сябра Шматкультурнага Цэнтру Кракава па дапамозе бежанцам і мігрантам, Квіровага Цэнтру Культуры ў Кракаве, Кракаўскай Школы Паэзіі імя Александра Фрэдры, мінскіх ініцыятыў „Ідэнтычнасць і Права”, „ИМЕНА”, „Human Constanta”, мінскага КД Open Soul па дапамозе людзям з цяжкімі хранічнымі псіхічнымі разладамі.

  • Cтудэнтка магістратур па літаратурнай крытыцы і юдаістыцы на Ягелонскім універсітэце, Кракаў.

Fot. Gosia Kawka

Translations

07.12.2021 Hanna Komar

*** [dławię się ciemnością]

dławię się ciemnością jak więziennym czajem – ani nie rozgrzewa, ani nie gasi pragnienia   Copyright for Polish translation Kasia Ioffe, 2021 Tłumaczenie powstało na warsztatach Rozstaje 2021 finansowanych przez Visegrad Fund The translation was created during the Rozstaje 2021...
Read on >>
07.12.2021 Hanna Komar

Pomnik w miejscu fabryki «Topf i Synowie»

To nie ja siedzę na balkonie w jesiennym upale. Mam na imię Kurt Prüfer i bracia Topf nie płacili mi tak długo, że zacząłem pracować za popiół. Ale mniejsza o to – nazywam się Kurt Prüfer, jestem niemieckim inżynierem. Co...
Read on >>
07.11.2021 Hanna Komar

Book from the Sky

cztery tysiące nieistniejących hieroglifów – historia mojej trwogi wyryta milczeniem w drewnie. cztery tysiące nieistniejących hieroglifów – instalacja moich snów w muzeum bezsenności: obracam się na białych prześcieradłach stronic, obijam miękkie ściany okładek, płaczę w supeł kaftanu bezpieczeństwa. cztery tysiące...
Read on >>
07.10.2021 Hanna Komar

трыпутнік

агарні мяне трыпутнікам цела свайго… ціха ляжаць слухаць рэха маўчання трамвайных рэек стомленых барабанаў зацяганыя рытмы з дынамікаў сэрцабіццё акцэнты смеху турыстаў… пакуль не зрастуцца раны мае з тваім лісцем
Read on >>
07.09.2021 Hanna Komar

Lalka

Ta lalka niczemu nie jest winna. Wydłubali jej oko, zamiast niego wlepili koralik. Oderżnęli ze szczególnym okrucieństwem ucho. Zszyli dratwą usta jak buty. Urwali rękę, rzucili kotu jak zabawkę. Między nogami wycięli jej dziurę, by mogła rodzić podobnych sobie wyrodków....
Read on >>
07.09.2021 Hanna Komar

*** [я даўлюся цемрай]

я даўлюся цемрай, як турэмным чаем – ані сагрэцца, ані пагласкаць нёба     Fot. Zmicier Wajnouski
Read on >>
07.09.2021 Hanna Komar

Мемарыял на месцы фабрыкі “Топф і сыны”

Гэта не я сяджу на балконе восеньскай спёкай. Я – Курт Пруфер, і мне калісьці так доўга не даплочвалі браты Топф, што я стаў працаваць за попел. Але ладна я – нямецкі інжынер Курт Пруфер. Як апраўдаюцца габрэі, камуністы, ваеннапалонныя,...
Read on >>
07.05.2021 Hanna Komar

Book from the Sky

чатыры тысячы няісных іерогліфаў – гісторыя маёй трывогі, маўчаннем выразаная па дрэве. чатыры тысячы няісных іерогліфаў – інсталяцыя маіх сноў у музеі бяссоння: кручуся на белых прасцінах старонак, б’юся аб мяккія сцены вокладак, плачу ў вузел утаймавальнай кашулі. чатыры тысячы...
Read on >>
07.04.2021 Hanna Komar

*** (w ustach tego miasta)

w ustach tego miasta sucho nawet po deszczu. na ostatni łyk zostawiam wielkie litery. języki naszych wiz wołają o wilgotne obce alfabety które nie ugaszą pragnienia spękanych skrzydeł – doglądaliśmy ich tak długo, by latać, zanim oddaliśmy, by nie wracać....
Read on >>
07.02.2021 Hanna Komar

Лялька

Гэтая лялька ні ў чым не вінаватая. Ёй выдралі вока, замест яго ўплішчылі гузік. З асаблівай жорсткасцю адрэзалі вуха. Зашылі рот тоўстай голкаю для абутку. Адарвалі руку, кінулі котцы гуляцца. Паміж ног прарэзалі дзірку, каб магла нараджаць падобных сабе вырадкаў....
Read on >>
06.01.2021 Hanna Komar

*** (у роце гэтага горада)

у роце гэтага горада суха, нягледзячы на дажджы. я загалоўныя літары пакідаю на апошні глыток. вільготныя алфавіты чужыя прывабліваюць языкі нашых віз, але не спатоліць смагу закамянелых крылаў, што мы так доўга расцілі, каб лётаць, якімі ахвяравалі, каб не вяртацца....
Read on >>